KARGANAME

Bir obur kargaya kaptırdık kışlık cevizi;
O da Karganame ’siyle taltif etti bizi:

Ceviz hasadında aldık cevizi,
Dedik ziyafette aklasın yüzü.

Güya cevizle ağza tat gelecek,
Hem midemiz, hem yüzümüz gülecek…

Bu tatlı hayalle terasa çıktık,
Kurusunlar diye tenha yer baktık.

Yaygıya serdik, bıraktık orada;
Bizce en güvenilir yer burada…

Gün vurdu, yaş cevizler takırdadı;
Hınzır Kargada iştah kıpırdadı:

Cevizlerle teras kaldı baş başa,
Kargalardan alkış geldi: Çok yaşa!

Ceviz yukarıda, biz aşağıda;
Kabuk üste yağmur gibi yağmada…

Çözmeye çalıştık muamma gizi,
Bildik kabuk mahcup etmedi bizi…

Meğer Karga cevizleri açarmış,
İçini boşaltıp hemen kaçarmış…

Ötede beride bir sürü Karga,
Terasta cevizler kalmaz mı darda?

Kalanı toplayıp içeri aldık,
Derin oh çekip işimize daldık.

Dedik:” Kapı arkasına gelemez,
Buradan bir daha ceviz alamaz!”

Biz kalırken işimizle baş başa,
Kargalar gene ortak oldu aşa:

Cevizi nasıl aldılar bilinmez,
Açılan yaranın izi silinmez…

Terastan aşağı ceviz atarlar,
Yere değmeden havada tutarlar.

Böyle olmaz dedik bir şey yapalım,
Cevizleri önlerinden kapalım:

Bir avuç cevize yeni yer bulduk,
Bu defa da bir kutuya doldurduk.

Cevizimiz artık kasada gibi,
Şayet görünmezse kutunun dibi…

Nasıl olsa karga alamaz dedik,
Çareden yana yelkeni indirdik…

Günlük işimizle uğraşırken biz,
Karganın hışmına uğradı ceviz:

Her karganın ağzında birer ceviz,
Sahipsiz cevize olmaz mı taciz…

Biz pes ettik, onlar hiç pes etmedi;
Koyduğumuz hiçbir takoz tutmadı…

Olmaz dedik, bu iş sulha bağlansın;
İşleyen yaralar artık dağlansın…

Ödül koyduk sırrı çözelim diye,
Geri kalan ceviz olsun hediye!

Kargalara yeni şartları sunduk,
Şifreyi çözeriz diye avunduk.

Karga efelenip “GAAAK!” dedi,
“Biz biliriz, sen işine bak!” dedi…

Son çare olarak pusuya yattık,
Bir delikten kargaları gözettik:

Usulca gelip terasa kondular,
Yalnız olduğuna artık kandılar.

Bir karga deliğe hemen sıçradı,
Pençesiyle kutuyu avuçladı:

Eşelendi, debelendi, aldı cevizi;
Sakince çıkarken görmedi bizi:

Baca deliğine kondu, gerindi;
Artık iş başardığından emindi…

Bekçinin hamlesi parıltı saçtı,
Karganın ayağı eline geçti!

Kanat çırptı, çabaladı, olmadı;
Yapacağı başka çare kalmadı…

Artık can havlıyla ağzını açtı,
Tuttuğu cevizi yerlere saçtı…

Eşkıya Kargamız artık pençede,
Hem iki ayağı da kelepçede.

Hemen oh çekip derin nefes aldık,
Eldeki karganın seyrine daldık:

Ortalığı yıkan o Hınzır Karga,
Masumane bakar kalınca darda…

Hoca’nın sabunu olmamış derman,
Simsiyah tüyleri yazıyor ferman…

Götürdüğü sabun etki etmemiş,
Çamaşırının karası gitmemiş…

Kazma gagasında incecik dili,
Azcık örselesek bitecek pili…

Durduk, düşündük mahkemeyi kurduk;
Ev ahalisinden görüşü sorduk:

Kimi dedi: “Boynunu koparalım!”
Kimi dedi: “Ayağını kıralım!”

Bir diğeri: ”Kutuya kapatalım!”
Küçük Torun: “Bir pazarda satalım!”

Derken aklıma taze fikir geldi,
Ahali pürdikkat bana yöneldi:

Dedim bir “Bektaşi Dersi” verelim!”
Bu Karga’yı dünyasına salalım…

Dediler: Acep yaptığın ceza mı?”
Dedim: “Teklifiniz size seza mı?”

Konuşma olurken Karga kaykıldı,
Gözleri kayarak hemen bayıldı…

Bir telaş içinde seferber olduk,
Cezayı unutup çaresiz kaldık…

Neden sonra konuldu bir kenara,
O baygın gözleri döndü pınara…

Yavaş yavaş açıp kapadı gözü,
Dedik vasiyeti var, söylesin sözü:

Ahali nefessiz onu dinliyor,
Bizim karga son nefeste inliyor(?)

Gözünü açıp etrafı kolaçan etti,
Başını kaldırıp yeri gözetti…

Ayağı salladı, biraz gerindi;
Karga canlanınca millet sevindi,

Aniden Kargamız kendin uçurdu,
Saçtığı cevizi bulup kaçırdı…

Şaşıran ev halkı donup kalmıştı,
Kaçan Karga çok mesafe almıştı…

Hem şaşırıp hem üzülen ev halkı,
Kargaya kaptırmış olanca talkı…

Ev halkı kendince söyledi sözü,
Uyanık Karga alıp gitti kozu…

Bu kıssadan herkes bir ders almalı,
Sonuçta aklını hâkim kılmalı…

Ömer SEVİNÇ/ 2 Aralık, 2018- BURSA
Emekli Edebiyat Öğretmeni

Not: Yukarıdaki şiir, yaşadığımız gerçek olayın biraz renklendirilmiş halidir