Oturduğum ev artık kendi evim,
Ne kira sorunu,
Ne de ev sahibi derdi,
Hepsine “Paydos!” dedim…
Uykuya dalarken kafam karışık değil,
Kapısını açıp örterken hiç değil…
Duvarına tablo asılacakmış, dert mi yani;
İstersem onluk çiviyle asarım…
Eve misafir gelecekmiş, gelsin artık…
Evimde fazla insan olacakmış, kime ne?
Bundan böyle hesap vermeden yaşayacağım…
Zilim günde yüz defa çalsa da,
İçlerinde ev sahibi yok artık…
Zaman zaman haddi aşsam da,
İhtarı vicdanımdan alacağım…
Artık kendi evimde,
Kendi mekânımda,
Saltanat(!) süreceğim…
Ev kolay mı oldu dersiniz?
Hiç kolay olmadı:
Eleman derdi, kaynak darlığı;
Çocuklarımın bitmez isteği,
Belediyenin asıp kestiği,
Nefesimizi daralttı,
Cesaretimizi köreltti,
Saçımızı ağarttı,
Evimde bu şartlar altında oturacağım…
“Zahmetsiz rahmet olmaz”mış…
İşte şimdi anlaşıldı,
Olur, bir dert,
Olmaz, bir başka dert…
Gıptayla bakan bunu da bilsin,
Avantayla mal sahibi olunacağını
Kafasından silsin.
Bu hakikati herkese anlatacağım…
29 Kasım, 2017 BURSA
